Even Voorstellen
Mijn liefde voor paarden is begonnen op 8-jarige leeftijd. Ik kwam in aanraking met paarden via mijn zus Natalie. Bij stal Gladur in Bergen (Noord-Holland) kregen wij les in het rijden op IJslandse paarden. Hier is mijn liefde, interesse en passie voor het IJslandse paard begonnen en het heeft mij nooit meer losgelaten!
Het stoere en aardse uiterlijk van de IJslander met veel behang, compacte bouw en sympathieke/betrouwbare karakter is voor mij het ideale paard. Tot ongeveer mijn 13de jaar heb ik hier heel veel geleerd in de omgang met paarden, de verzorging en het rijden van de gangen van de IJslander.
De jaren erna reed ik over de hele wereld op verschillende soorten rassen paarden op vakanties en excursies. Zo heb ik op volbloedpaarden in Hongarije gereden waar we knetterhard via de wijngaarden tegen elkaar gingen racen. In Spanje op Andalusiërs gelest en in Brazilië op Lusitanos door de Pantanal (Amazone gebied) gereden met overweldigende mooie natuur. In Engeland op Newforest pony’s en Dartmoor pony’s.
Ik ging ‘Social work’ studeren of toentertijd HBO maatschappelijk werk en dienstverlening. Na deze studie heb ik een aantal jaren als hulpverlener gewerkt en daarna nog een Post-HBO opleiding tot speltherapeut afgerond, een vorm van psychotherapie voor kinderen.
Op mijn 28ste raakte ik weer in contact met het mooie ras ‘de IJslander’. Ik ben bijrijder geweest van een getraumatiseerde merrie. Toentertijd had ik geen enkele angst en stapte ik zo op ieder paard. Met mijn sensitieve karakter, intuïtie en gevoel voor communicatie met het paard kon ik altijd een dialoog aangaan al was deze niet altijd even makkelijk. Van dit paard heb ik een hoop geleerd. Ik geloof tot op de dag van vandaag dat mijn liefde voor haar en het respect dat ik voor haar had we een heel eind gekomen zijn. Dit is en blijft de basis in mijn ogen in het contact met paarden.
Daarna ben ik bijrijder geweest van een ongecompliceerde lieve ruin waar ik veel plezier aan heb beleefd. Kort daarna ging een droom in vervulling en kreeg ik mijn eerste eigen paard Háblesi, een mooie vosbonte IJslander. Dit was mijn eerste en grote paarden liefde.
Zeven jaar lang heb ik hem gehad met veel ups en downs en toen gunde ik hem een nieuwe eigenaar, een nieuwe start. Háblesi was mijn leerpaard. Ik heb heel veel met hem meegemaakt en van hem mogen leren en mezelf nog beter leren kennen.
Nu heb ik prachtige, grote zwart/bruine IJslander, Stáli Strandhólum, fokproduct van Siggi Mar van Fokkerij Strandhólar. Stáli is een heel fijn rijpaard met geweldige gangen en een gouden karakter. Door Stáli zijn ongecompliceerde, stabiele karakter en zijn zachtheid ben ik zelf ook weer meer gaan durven en ben ik al mijn angsten kwijtgeraakt. Ik heb Stáli nu 7 jaar en hij is nu 11 jaar oud.
Ik ben in contact gekomen met een osteopaat die mij geënthousiasmeerd heeft voor het vak “paardensportmasseur”. Mijn opleiding heb ik bij de NHI in Utrecht gevolgd en in 2019 afgerond. Het jaar daarop heb ik mij aangesloten bij de VPSN. De beroepsvereniging groep voor Paardensport Masseurs Nederland.
Voor mij heeft het welzijn van het paard altijd vooropgestaan. Een paard zo natuurlijk mogelijk houden (in zoverre dat bestaat) en behandelen, is mijn streven. Honderdduizend boeken zijn hier al over geschreven maar het daadwerkelijk uitvoeren is zeker in Nederland een hele kunst. Vanuit mijn achtergrond als Maatschappelijk werker, ambulant begeleider en therapeut voor kinderen is het welzijn en welbevinden een rode draad geweest in mijn leven. In balans zijn als mens op alle vlakken, mentaal, fysiek, emotioneel en op sociaal vlak is een streven naar harmonie met jezelf en met anderen. Dit is voor dieren en paarden ook zo. Ze moeten fysiek in orde zijn, geen belemmeringen in hun bewegingsapparaat hebben, zich veilig voelen (minimaliseren van stress) door sociaal contact met andere paarden, een op maat gemaakt rantsoen waardoor het paard in goede conditie blijft.
Het paard ook paard laten zijn vind ik belangrijk. Een paard niet overvragen of ondervragen voor het doel waarvoor het geschikt bevonden is. Balans is hierin voor mij het streven! Balans is in mijn ogen het beste te behalen door preventief en holistisch naar het paard te kijken en om te gaan. Problemen vóór zijn i.p.v. achteraf als het mis gaat handelen.
Vanuit deze zoektocht komt ‘massage’ in beeld. Ik vind dit een mooie en doeltreffende behandelvorm die het paard ontspanning kan geven, beter in zijn lijf kan laten komen maar ook blokkades kan opheffen en weer soepel en vrij door het lichaam kan laten bewegen. Ik geniet dan ook intens als een paard zich kan overgeven aan de massage behandeling en de voordelen voelt of het welbehagen van de aanraking en het gemasseerd worden van de spieren. Als mens kunnen wij hier ook van genieten en zien dit als luxe en een moment voor onszelf. Tegelijkertijd worden ook die stramme spieren en weefsel/fascie eromheen los gemaakt en weer doorbloed en gaan wij met meer bewegingsvrijheid en een goed gevoel naar huis.
i.s.m. De Bascule “centrum voor Ruiter en Paard” Lage Zwaluwe.
i.s.m. “De Lingehoeve Diergeneeskunde”.
i.s.m. “De Lingehoeve Diergeneeskunde”.
i.s.m. "De Lingehoeve Diergeneeskunde".